Wziernikowanie jamy otrzewnej

Wziernikowanie jamy otrzewnej poprzedza się oczyszczeniem przewodu pokarmowego i podaniem w razie potrzeby węgla, by usunąć wzdęcie brzucha. Na godziny przed zabiegiem wstrzykuje się podskórnie 0,0. 2 pantoponu. Przed samym zabiegiem badany powinien oddać mocz. Ułożywszy badanego na wznak i odkaziwszy powłoki brzuszne jodyną znieczulamy je 20 ml nowokainy w miejscu tuż powyżej poprzecznej linii pępkowej i na szerokość dłoni w prawo od kresy białej. Igłę strzykawki wkłuwa się powoli, wprowadzając lek znieczulający, zwłaszcza gdy dochodzi się do otrzewnej. Po znieczuleniu otrzewnej przekłuwamy ją i aspirujemy strzykawką nieco płynu, by być pewnym, że koniec igły jest już w jamie otrzewnej. Przeciąwszy teraz skórę wprowadzamy w nacięcie trójgraniec i wkłuwamy go do jamy otrzewnej. Jeżeli badany ma puchlinę brzuszną, wypuszcza się ją ile możności całkowicie, układając go na prawym boku, a następnie połączywszy pochewkę trójgrańca z przyrządem odmowym wprowadza się do jamy otrzewnej 1-11/2 litra jałowego powietrza. Jeżeli puchliny brzusznej nie ma, odmę otrzewną odtwarza się od razu. Rozłączywszy pochewkę trójgrańca z przyrządem odmowym, wprowadzamy wziernik Jacobaeusa i oglądamy jamę otrzewną i narządy brzuszne początkowo w położeniu badanego na wznak, a pod koniec w położeniu siedzącym, w którym uwidacznia się przednio- górna powierzchnia wątroby oraz jej więzadła. Po ukończeniu wziernikowania wziernik usuwa się, wypuszcza się powietrze i po wyjęciu pochewki z rany spina się jej brzegi klamerkami, miejsce wkłucia zajodynowuje się i nakłada lekki opatrunek. [patrz też: co to zdrowie, koncentracja życia wokół picia przykłady, wykaz leków bezpłatnych dla seniorów ]