Większy wzrost poziomu testosteronu podczas leczenia wiązał się z większym wzrostem wyniku PDQ-Q4 (P <0,001 w analizie zmiennych instrumentalnych) (ryc. S3 w Dodatku uzupełniającym). Odpowiedź była nieco mniejsza w 12. miesiącu (P = 0,08 dla interakcji między czasem a leczeniem). Leczenie testosteronem było również związane ze zwiększonym pożądaniem seksualnym zgodnie z DISF-M-II (efekt leczenia, 2,93; P <0,001) i zwiększoną funkcją erekcji według IIEF (efekt leczenia, 2,64; P <0,001) (Tabela 1). Mężczyźni z grupy testosteronu częściej niż osoby z grupy placebo zgłaszali, że ich pożądanie seksualne uległo poprawie od początku badania (p <0,001) (ryc. S4 w dodatkowym dodatku). Physical Function Trial
Tabela 2. Tabela 2. Wyniki badań sprawności fizycznej. Wśród mężczyzn zapisanych w teście na aktywność fizyczną nie było istotnych różnic między grupą testosteronową a grupą placebo w odsetku mężczyzn, których 6-minutowa odległość wzrosła o co najmniej 50 m (pierwotny wynik) (iloraz szans, 1,42, P = 0,20) (ryc. 1B), zmiana w stosunku do linii podstawowej w odległości 6-minutowego spaceru (średnia różnica, 4,09 m, P = 0,28) (tabela 2) lub odsetek mężczyźni, których wynik PF-10 wzrósł o co najmniej 8 punktów (iloraz szans, 1,34, P = 0,15); istniała istotna różnica między grupami w porównaniu z wartością wyjściową w wyniku PF-10 (średnia różnica, 2,75 punktu, P = 0,03) (tabela 2). Spośród wszystkich uczestników testu testosteronowego wystąpiła znacząca różnica między grupami we wszystkich czterech pomiarach: procent mężczyzn, których 6-minutowa odległość wzrosła o co najmniej 50 m (iloraz szans, 1,76; p = 0,003), zmiana w stosunku do wartości wyjściowej w odległości 6 minut (średnia różnica, 6,69 m, P = 0,007), odsetek mężczyzn, których wynik PF-10 wzrósł o co najmniej 8 punktów (iloraz szans, 1,50; P = 0,02), a zmiana w stosunku do wartości wyjściowej w wyniku PF-10 (średnia różnica, 3,06 punktu, P = 0,002). Mężczyźni, którzy otrzymali testosteron, częściej niż ci, którzy otrzymali placebo, zauważyli, że ich zdolność chodzenia uległa poprawie od początku badania (P = 0,002) (ryc. S4 w Dodatku uzupełniającym).
Vitality Trial
Tabela 3. Tabela 3. Wyniki badania witalności. Wśród mężczyzn uczestniczących w badaniu Vitality Trial, leczenie testosteronem nie wykazało znaczących korzyści w porównaniu z placebo pod względem witalności, co stwierdzono przez zwiększenie o co najmniej 4 punktów wyniku FACIT-Fatigue (pierwotny wynik ) (iloraz szans, 1,23; P = 0,30) (rysunek 1C). Wydaje się jednak, że niewielki wpływ na zmianę od punktu wyjściowego miał wynik FACIT-Fatigue, który nie osiągnął istotności (średnia różnica, 1,21 punktu, P = 0,06) (tabela 3). Ponadto większy wzrost poziomu testosteronu wiązał się z większym przyrostem wyniku (P = 0,02 metodą instrumentalnej analizy zmiennych) (ryc. S3 w Dodatku uzupełniającym), a wpływ testosteronu na zmianę od wartości wyjściowej w wyniku u uczestników trzech połączonych badań było istotne (P = 0,006). Wśród uczestników badania Vitality Trial wystąpiły istotne różnice między grupą testosteronową i grupą placebo w wyniku punktowym siły życiowej SF-36 (średnia różnica, 2,41 punktów, P = 0,03), a wynik pozytywny afekt PANAS (średnia różnica, 0,47 punktu; P = 0,04), wynik negatywny wpływu PANAS (średnia różnica, -0,49 punktu, P <0,001), a wynik depresji PHQ-9 (średnia różnica, -0,72 punktu, P = 0,004) (tabela 3)
[podobne: dobry fizjoterapeuta warszawa, fizjoterapeuta, forum kulturystyczne ]
Powiązane tematy z artykułem: dobry fizjoterapeuta warszawa Fizjoterapeuta forum kulturystyczne