Istnieje obawa, że leki przeciwcukrzycowe na bazie inkretyny, w tym inhibitory dipeptydylopeptydazy 4 (DPP-4) i analogi glukagonopodobnego peptydu (GLP-1), mogą zwiększać ryzyko niewydolności serca. Bieżące badania kliniczne mogą nie zawierać wystarczająco dużych próbek, aby skutecznie rozwiązać ten problem. Metody
Zastosowaliśmy wspólny protokół analizy wielu kohort pacjentów z cukrzycą. Korzystaliśmy z danych opieki zdrowotnej z czterech kanadyjskich prowincji, Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Dzięki zastosowaniu zagnieżdżonej analizy kontroli przypadku dopasowaliśmy każdego pacjenta, który był hospitalizowany z powodu niewydolności serca, z maksymalnie 20 grupami kontrolnymi z tej samej kohorty; dopasowanie opierało się na płci, wieku, randze kohortowej, czasie trwania leczonej cukrzycy i czasie obserwacji. Współczynniki ryzyka specyficzne dla kohort dla hospitalizacji z powodu niewydolności serca u pacjentów otrzymujących leki na bazie inkretyn, w porównaniu z tymi otrzymującymi doustne kombinacje leków przeciwcukrzycowych, zostały oszacowane za pomocą warunkowej regresji logistycznej i zebrane w grupach przy użyciu modeli efektów losowych .
Wyniki
Kohorty obejmowały łącznie 499 650 pacjentów, z czego 29 741 było hospitalizowanych z powodu niewydolności serca (częstość występowania, 9,2 zdarzeń na 1000 osób rocznie). Częstość hospitalizacji z powodu niewydolności serca nie zwiększyła się w przypadku stosowania leków na bazie inkretyn w porównaniu z doustnymi kombinacjami leków przeciwcukrzycowych u pacjentów z niewydolnością serca w wywiadzie (współczynnik ryzyka 0,86, 95% przedział ufności [CI], 0,62 1,19) lub wśród osób bez przebytej niewydolności serca (współczynnik ryzyka, 0,82, 95% CI, 0,67 do 1,00). Wyniki były podobne dla inhibitorów DPP-4 i analogów GLP-1.
Wnioski
W tej analizie danych z dużych kohort pacjentów z cukrzycą, leki na bazie inkretyny nie były związane ze zwiększonym ryzykiem hospitalizacji z powodu niewydolności serca, w porównaniu z powszechnie stosowanymi kombinacjami doustnych leków przeciwcukrzycowych. (Finansowane przez Canadian Institutes of Health Research; ClinicalTrials.gov number, NCT02456428.)
Wprowadzenie
Bezpieczeństwo leków zawierających inkretynę, w tym inhibitorów peptydazy dipeptydylowej 4 (DPP-4) i analogów glukagonopodobnych peptydów (GLP-1), jest kontrowersyjne. Chociaż wiele uwagi poświęcono niekorzystnym trzustkowym zdarzeniom, pojawiają się nowe obawy dotyczące zwiększonego ryzyka niewydolności serca.1 Rzeczywiście, w ocenie sagagliptyny wyników naczyniowych zarejestrowanych u pacjentów z cukrzycą-trombolizą w zawale mięśnia sercowego 53 (SAVOR-TIMI 53 ), 2,3 pacjentów, którzy zostali losowo przypisani do inhibitora DPP-4, saksagliptyna zwiększyła ryzyko hospitalizacji z powodu niewydolności serca o 27% w porównaniu do osób otrzymujących placebo. Przeciwnie, badanie wyników sercowo-naczyniowych za pomocą testu Alogliptyna versus standard opieki (EXAMINE) 4 i badania oceniającego wyniki sercowo-naczyniowe z sitagliptyną (TECOS) 5 nie wykazały wzrostu ogólnego ryzyka hospitalizacji z powodu niewydolności serca u pacjentów losowo przydzielonych do alogliptyny i sitagliptyny , odpowiednio. Te i inne toczące się badania są indywidualnie niedostatecznie skuteczne, aby skutecznie rozwiązać ten problem, a kilka badań obserwacyjnych odnoszących się do niego przyniosło mieszane wnioski. 6-10 Zbadaliśmy istniejące dane z wielu grup pacjentów, aby ustalić, czy stosowanie leków na bazie inkretyn, jak w porównaniu z doustnymi kombinacjami leków przeciwcukrzycowych w rutynowej praktyce klinicznej wiąże się ze zwiększonym ryzykiem niewydolności serca
[hasła pokrewne: fizjoterapia warszawa, rehabilitacja sportowa, Upadłość transgraniczna ]
Powiązane tematy z artykułem: fizjoterapia warszawa rehabilitacja sportowa Upadłość transgraniczna