Mutacja gyrA T91I w izolatach opornych na cyprofloksacynę jest analogiczna do mutacje gyrA obserwowane w N. gonorrhoeae opornych na fluorochinolon 23 i zostały opisane w N. meningitidis opornych na cyprofloksacynę poza Stanami Zjednoczonymi.5 Sekwencjonowanie gyrA sugeruje, że szczepy oporne na ciprofloksacynę z Kalifornii i Północnej Dakoty-Minnesoty inaczej nabyły mutację. Szczep kalifornijski najprawdopodobniej uzyskał oporność za pomocą mutacji punktowej. W przeciwieństwie do tego szczep North Dakota-Minnesota prawdopodobnie uzyskał oporność poprzez poziomy transfer genu z N. lactamica, ponieważ duży segment gyrA zawierający mutację T91I ściśle pasuje do sekwencji od lokalnie przenoszonego szczepu N. lactamica. Chociaż w tej sekwencji N. lactamica brakowało mutacji T91I, uważamy, że poziome przenoszenie genów pozostaje najbardziej prawdopodobnym mechanizmem wprowadzania (w przeciwieństwie do mutacji po transferze), ponieważ zdarzenia rekombinacji są co najmniej 80 razy bardziej prawdopodobne niż mutacja, aby wprowadzić zmianę każdy nukleotyd w genach utrzymywania N. meningitidis.24 N. lactamica jest komensałem ludzkiego górnego układu oddechowego, który rzadko jest patogenny, a poziomy transfer genu prawdopodobnie wystąpił u osoby, która jednocześnie nosiła oba gatunki neisseria. Przewóz N. lactamica jest powszechny wśród dzieci, 25 lat, a centrum opieki nad dziećmi mogło być idealnym miejscem do wymiany genetycznej międzygatunkowej.
Nasze odkrycia dodają dowodów na teorię, że N. meningitidis może uzyskać oporność na szerszą pulę genową pokrewnych gatunków. Najprawdopodobniej poziome transfery genów z innych gatunków neisseria wprowadziły sulfonamid i oporność na antybiotyki .-laktamowe do niektórych szczepów N. meningitidis. Sugerowano, że N. lactamica ze zmniejszoną wrażliwością na ciprofloksacynę jest potencjalnym źródłem oporności na cyprofloksacynę w N. meningitidis. Ponieważ większość meningokoków nie zawiera mutacji opornych na fluorochinol, wydaje się mało prawdopodobne, że mutacja prowadzi do jakiejkolwiek przeżywalności w przypadku braku ekspozycji na fluorochinolon. Dlatego stosowanie fluorochinolonów, jednej z najczęściej przepisywanych klas antybiotyków o szerokim spektrum działania, prawdopodobnie sprzyjało powstawaniu szczepów opornych na fluorochinolony.
Pojawiająca się oporność na fluorochinolony budzi obawy związane z aktualnymi zaleceniami dotyczącymi leczenia i profilaktyki chemicznej w chorobie meningokokowej. Praktyczne wytyczne Towarzystwa Chorób Zakaźnych Ameryki uważają fluorochinolony za alternatywną terapię dla przypuszczalnego lub potwierdzonego meningokokowego zapalenia opon mózgowych.29 Zalecenia dotyczące profilaktyki farmakologicznej rozwinęły się w latach 60. i 70. XX w. W odpowiedzi na pojawiającą się oporność na sulfonamid i częste działania niepożądane na minocyklinę.30 Przypadki oporności na ryfampinę N. meningitidis, chociaż rzadkie, wiązały się z niepowodzeniami chemoprofilaktyki.31 Spośród obecnie zalecanych środków ciprofloksacyna jest często przepisywana jako profilaktyka chemiczna u dorosłych (mężczyźni i kobiety nieprzeznaczone), ponieważ schemat jest prosty (pojedyncza dawka doustna) i dlatego, że jest powiązany z niskim odsetkiem zdarzeń niepożądanych i stosunkowo niewielkimi interakcjami między lekami
[więcej w: leczenie chorób genetycznych, wymiary zdrowia, dda ddd ]
Powiązane tematy z artykułem: dda ddd leczenie chorób genetycznych wymiary zdrowia